Moher. Zaterdag 25 juli 2015

25 juli 2015, 00:10
Filed under: 2015 Ierland

Ja weer op weg… inpakken, zonnetje erbij. Heerlijk.

Ga richting rivier de Shanon, zal ik net niet halen denk ik. Passeer dan eerst het uitzichtpunt van de ‘Cliffs of Moher’.

Na Doolin rechtsaf en dan stijgen naar ruim 200 meter boven zee. Ik merk dat mijn conditie behoorlijk aan het verbeteren is het gaat allemaal makkelijker. Ik zit wel steeds te rekenen om het voor mijzelf te kunnen visualiseren. Mijn flat heeft 12 verdiepingen en een onderlaag. 13 dus. Elk 3 meter een verdieping, met vloeren meegerekent. Dan heb ik mijzelf en mijn fiets met al die spullen in een uurtje bijna 70 verdiepingen omhoog gesleept, mwah niet gek toch.

Boven aan gekomen blijkt het een toeristische trekpleister te zijn. Vanuit een andere route worden bussen vol toeristen opgeleverd. Er is een enorme ruimte in de rotsen uitgehouwen met alle mogelijke souvenirs winkeltjes en een uitgebreid info centrum met veel informatie over de kliffen. Daar zag ik iets zo vreselijk kitserigs, er was een ruimte waar een enorm video scherm was, je kon zelf via een bedienpaneel uit allerlei markante gezichtspunten kiezen van de Cliffs, welke keuze dan groot op het scherm kwam, tegelijk was er een video camera die jou en eventuele metgezel filmt en over het uitzichtpunt heen projecteerd zodat het echt net lijkt of je daar bent. Voor de camera stond een Aziatisch jong stelletje er intensief gebruik van te maken. Met tussenpozen koos hij een scène en stond zij zich op te poetsen voor de foto. Heb het even gadegeslagen maar vind het bijna weerzinwekkend. Ben zelf op de kliffen gaan rondlopen. En genoot weer van dit immens vertoon van moeder natuur.

Je ziet duidelijk de gelaagdheid van het gesteente, het is allemaal sediment onder druk opgebouwd, het sediment is veroorzaakt door een enorme rivier die hier miljoenen jaren geleden bezinksel achter liet, je kijkt terug in de tijd. Natuurlijk zit het vol met fossielen. Zo lang is dit al bezig, fascinerend!

Na koffie met stokbrood verder. Ik manoeuvreer mij als enige zwaar bepakte fietser tussen bussen auto’s en de daaruit uitstromende zwermen toeristen door. Ik word gespot met verschillende blikken, ongeloof bewondering en een enkeling kijkt mij aan met iets van: ‘je bent niet goed wijs’, misschien heeft ie wel gelijk.

Ik kom langs een mooie baai twee stadjes en ineens zit ik in een verlaten streek met hier en daar een boerderij. Deze desolate verlatenheid noopt de bewoners blijkbaar om steeds grotere valse honden te houden die mij honderden meters van tevoren niet verwelkomen maar waarschuwen zelfs bedreigen en als het tegenzit zitten ze niet vast maar komen ze schuimbekkend hysterisch blaffend op je af gesprint. Niet fijn. Geef mij Judy maar. Op een gegeven moment voelde ik mij genoodzaakt om een lange dikke tak te bewerken en overlangs op mijn stuur te leggen, wil mij toch kunnen verdedigen.

De route wordt lastiger op de kaart te volgen, sta aan de kant steeds vaker de kaart te bestuderen. Een enkele keer raadpleeg ik Google maps of mijn Ierse kaart in navigatie. Dat werkt helaas ook niet altijd verhelderend.

Ik passeer een grotere weg waar op de hoek een cafeetje is, aan de bar koffie besteld, er was WiFi, goed zelfs, heb daar zelfs even met Elgar en Claudia in Zwitserland geskyped, ook fascinerend, dat dit allemaal kan. Ik wilde afrekenen maar de man zei tot mijn verbazing: “No, café is for free for you, you need it for cycling”. Met een brede glimlach, wat aardig zeg.

Ik weer blij verder, uren lang, maar route aanwijzingen zoals: ‘Na een gehucht 4,2 km na het hoogste punt links af’, werken bij mij slecht. Ik heb het gehucht niet gezien, weet niet precies wanneer dat hoogste punt er nou eigenlijk was, mijn km teller werkt niet goed en ben door deze mix van onzekerheden dus na een kilometers lange afdaling, heerlijk overigens, helemaal verkeerd uitgekomen. Soms weet je dat er iets niet klopt en toch rijd je verder want het gaat zo lekker. Ik kwam bij een heel klein dorpje met een benzinestation en winkeltje. Op een bank heb ik in de zon mijn kaarten bestudeerd, in plaats van naar het zuiden ben ik veel meer oostelijk uitgekomen, vlak bij de stad Ennis, 10 km, Ik besluit daar maar heen te gaan want corrigeren zou mij ergens in een verlaten streek zonder campings B&B en winkels brengen.

Ennis, ook een leuke stad al ligt ie niet op de route. Heb een B&B gevonden, warempel ook Nedernanders hier. Zondag kijk ik wel hoe ik verder ga.

2 reacties

2 reacties so far
Plaats een reactie

Hoi vakantieganger, wat heb je toch weer een bijzondere tocht
en ben je fijn aan het genieten. Door je mooie foto’s en leuke verhalen beleef ik het met je mee. Fijne mensen kom je tegen.
Nog veel plezier, groetjes IRIS.

Reactie door Iris Beijer 26 juli 2015 @ 18:23

Beantwoorden